'Indammen van de instroom'

Al die vluchtelingen die ik deze week heb ontmoet zijn nu 270km verderop in overvol Athene. Die kindjes die weer lachten, die vrouwen die huilden van geluk en die mannen die de Europese grond kusten van dankbaarheid. Hongerig, dakloos en wanhopig. Again.

Tienduizenden vluchtelingen wachten voor de gesloten grens van Macedonië. Er is een groot tekort aan eten en drinken en geen opvangcapaciteit. Hulporganisaties mogen nauwelijks iets doen. Na veel onderhandelen mocht onze stichting onder strikte voorwaarden noodhulp leveren.

Onder politiebegeleiding worden vluchtelingen in bussen gedwongen, de stad uit, naar locaties ver buiten Athene. Er wordt daarbij nauwelijks opgelet of families bij elkaar blijven.

Twee jongens hebben zich opgehangen op het overvolle Victorieplein in Athene. Collega's uit Athene hebben zorg verleend. De jongens zijn bewusteloos naar het ziekenhuis vervoerd. Twee dagen later zijn ze teruggezet op het plein; het ziekenhuis is ook overvol.

Deze vluchtelingen hebben hun onveilige land verlaten om uiteindelijk te creperen en verhongeren op een Grieks plein in veilig Europa. 'Indammen van de instroom' noemt men dat. Ik noem dat onmenselijk. En achterlijk. En dat zijn understatements.